του Όθωνα Κουμαρέλλα

Πολύς θόρυβος ξέσπασε τις τελευταίες ημέρες για ένα non paper που έστειλε το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ στο Γενικό Γραμματέα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών και αναφέρεται στο σχέδιο του αγωγού φυσικού αερίου East Med και όλοι κάνουν σαν τις μωρές παρθένες λες και δεν ήξεραν τι πραγματικά συνέβαινε με αυτήν την πρώτου μεγέθους προπαγανδιστική πομφόλυγα από την πλευρά του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Κάποιοι μάλιστα έφτασαν στο σημείο να προπαγανδίζουν ότι ο αγωγός EastMed υπέχει θέση χάραξης ΑΟΖ από την πλευρά μας. Για τους άλλους που πότε ενθουσιάζονται και πότε κλαυθμηρίζουν όταν διαψεύδονται οι προσδοκίες τους, ας μην ασχοληθούμε. Είναι λυπηρό όμως να διαπιστώνει κανείς το πόσο οι άνθρωποι συγχέουν τις επιθυμίες τους με την πραγματικότητα και δεν διστάζουν να στοχοποιούν όσους τους λένε την αλήθεια.

Όμως η αλήθεια ήταν ολοφάνερη εξ αρχής. Ήταν ολοφάνερο, ακόμη και για τους ελάχιστα γνωρίζοντες, ότι το έργο αυτό ήταν σχεδόν αδύνατον να πραγματοποιηθεί και είχε ως μοναδικό σκοπό τον εφησυχασμό του κόσμου σχετικά με τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στην Τουρκία. Και για όταν όλο αυτό, παρά τις με πανηγυρισμούς υπογραφές στις 2 Ιανουαρίου 2020, αποδειχθεί «όνειρο θερινής νυκτός», για υπάρχει το άλλοθι ότι «εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε». Με την επίσημη πια εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και την προωθούμενη «συνεκμετάλλευση» ως τη μόνη λύση προκειμένου να αποφευχθεί ο πόλεμος.

Για όλα αυτά είχα τοποθετηθεί ξεκάθαρα με άρθρο μου υπό τον τίτλο «Ο EastMed και ο… Άγιος Βασίλης» στο Slpress.gr ήδη από τις 28 Δεκεμβρίου 2019, εξηγώντας αναλυτικά τους λόγους που τόσο τεχνικοοικονομικά, όσο και σε σχέση με τα γεωπολιτικά δεν θα ήταν δυνατή η πραγματοποίηση του έργου. Τότε υπέστην από «φίλους» κι εχθρούς επίθεση, που έφτασε μέχρι του σημείου «δολοφονίας» του χαρακτήρα μου.

Όμως απολύτως βέβαιος για την ορθότητα των θέσεών μου επανήλθα με νεώτερο άρθρο την 1η Ιανουαρίου 2020 με τίτλο «Ποιον εξυπηρετεί τελικά η συμφωνία για τον East Med;». Στο νεώτερο αυτό άρθρο ανάλυση προσπάθησα να εξειδικεύσω στο πολιτικό – γεωοικονομικό κομμάτι της όλης ιστορίας, το γιατί δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ο αγωγός, αφού τελικά ένα τέτοιο πολυδάπανο έργο και με εξαιρετικά μεγάλες δυσκολίες στην κατασκευή του λόγω των γεωφυσικών συνθηκών στον βυθό της Αν. Μεσογείου δεν συμφέρει κανέναν, ούτε καν την Ελλάδα και αντίθετα μπορεί να μας προκαλέσει ζημιά, στον βαθμό που χρησιμοποιείται για επικοινωνιακούς σκοπούς στο μεγάλο παζάρι γύρω από τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου.

Η θέση των Αμερικανών ήταν γνωστή από παλιά

Στις 14 Ιανουαρίου 2020 ο Θεμιστοκλής Συμβουλόπουλος επανέρχεται στο θέμα και με άρθρο του με τίτλο «Ο East Med στην αιχμή του δόρατος του γεωπολιτικού μνημονίου για την Ελλάδα», όπου παρουσιάζει έναν αποκαλυπτικό χάρτη του Bureau of Εnergy Resources (Γραφείο Ενεργειακών Πόρων) της επίσημης υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, που συντονίζει τις προσπάθειες για την ενεργειακή πολιτική της «σύμμαχου χώρας», που έρχεται να εκθέσει ανεπανόρθωτα τις πολιτικές ηγεσίες της κυπριακής και ελληνικής κυβέρνησης, θέτοντας αμείλικτα ερωτήματα για το ποιόν ρόλο τελικά επιτελούν στην προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας των δύο χωρών, κρατικών οντοτήτων του ελληνισμού.

Ο χάρτης αυτός αποχαρακτηρίστηκε μόλις στις 5 Ιουνίου του 2019 και δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό ιστότοπο mcclatchyd.com με τίτλο: «Η ομάδα Trump υιοθετεί ένα σχέδιο αγωγού για να αποκλείσει την Ευρώπη από ρωσικά καύσιμα» (Trump team is adopting a pipeline plan to wean Europe off Russian fuel).

Με τον συγκεκριμένο χάρτη και το δημοσίευμα των Αμερικανών, ασχολήθηκε και ο ελληνικός ιστότοπος in.gr από τις 7/6/2019 εδώ, χωρίς ωστόσο να φιλοτιμηθεί κανείς από τους επίσημους παράγοντες των κυβερνήσεων Κύπρου και Ελλάδας να διαμαρτυρηθεί ή να δώσει κάποιες εξηγήσεις για το θέμα.

Το θέμα λοιπόν όπως αποδεικνύεται από την πρώτη δημοσίευση του ιστότοπου in.gr ήταν απολύτως σε γνώση όλων των εμπλεκόμενων παραγόντων έγκαιρα ήδη πολύ πριν από τον Ιούλιο του 2019, που υπήρξε το πρώτο δημοσίευμα στον ελληνικό τύπο.

Στην ανάλυσή του αυτή ο Θεμιστοκλής Συμβουλόπουλος καταλήγει συμπερασματικά:

«Ο αποχαρακτηρισμένος χάρτης της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ δεν αποτυπώνει πουθενά τον East Med, ενώ παράλληλα αγνοεί ως να μην υπάρχουν τις εδαφικές κυριαρχίες της Κύπρου και της Ελλάδας. Από τις ίδιες τις ΗΠΑ και τα επίσημα επιτελεία χάραξης της πολιτικής εθνικής ασφάλειας και ενεργειακής πολιτικής, διαπιστώνουμε μεγάλο σκεπτικισμό και βαθιές αντιρρήσεις για την οικονομική και τεχνολογική βιωσιμότητα του αγωγού, τα βεβαιωμένα κοιτάσματα και την ποσότητά τους, αλλά και την επικινδυνότητα των αμφισβητούμενων ΑΟΖ που σχεδιάζεται να περάσει ο αγωγός. Παρά τις διαβεβαιώσεις ήδη από το 2019, Αίγυπτος και Ιταλία, σημαντικές χώρες για την υλοποίηση και βιωσιμότητα του αγωγού, δεν συμμετέχουν στο εγχείρημα.

Το Ισραήλ δια στόματος Νετανιάχου, διασαφηνίζει ότι δεν είναι διατεθειμένο να έρθει σε αντιπαράθεση με την Τουρκία και δη πολεμική, για τον East Med. ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ισραήλ, επιθυμούν σφόδρα την παραμονή της Τουρκίας στο δυτικό μαντρί, στην βασική επιδίωξη απομόνωσης της Ρωσσίας και κατ’ επέκταση του Ιράν. Παρά τα αδιαμφισβήτητα αυτά δεδομένα, η Ελλάδα συμφωνεί για τον East Med, που δεν συμμετέχει η Τουρκία, σε μια διαδρομή που θα περιλαμβάνει μεγάλα τμήματα της ΑΟΖ της, χωρίς να έχει ανακηρύξει ΑΟΖ κι ενώ η Τουρκία αμφισβητεί με επιθετικές κινήσεις την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, ακόμα και της Κρήτης.

Η Τουρκία έχει διαμηνύσει με σαφή τρόπο, ότι χωρίς την συμμετοχή της, δεν θα υπάρξει καμμιά εκμετάλλευση στην Α. Μεσόγειο. Οι έμπρακτες αμφισβητήσεις της στην Κυπριακή ΑΟΖ, και το μνημόνιο με την Λιβύη αποδεικνύουν ότι δεν θα κάνει πίσω. Ακόμα και οι ΗΠΑ, δια στόματος Πάιατ, δεν θεωρούν παράνομο το μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης, το οποίο προσβάλει την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και θέτει εν αμφιβόλω την υλοποίηση του East Med με τα σημερινά δεδομένα. Ο East Med Act, μπορεί να έγινε νόμος των ΗΠΑ, αλλά αμφισβητείται έντονα από την αμερικανική διοίκηση του Τραμπ και βέβαια δεν αφορά αποκλειστικά τον συγκεκριμένο σχεδιασμό του αγωγού East Med.

Η ελληνική πολιτική άρχουσα τάξη και ο κομματικός συρφετός της, σε μια εμφατική αντίθεση, ενώ πανηγυρίζει την υπογραφή για τον αγωγό προπαγανδίζοντας την γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας, συνεχίζει να χρυσώνει την συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και αλλού και να δηλώνει με τον πιο επίσημο τρόπο στις ΗΠΑ και την διεθνή κοινότητα, ότι η Ελλάδα είναι δεδομένη και προβλέψιμη. Η Τουρκία με την επιθετική της τακτική και τον εκφρασμένο επεκτατισμό της, δεν ενδιαφέρεται απλά για συνεκμετάλλευση, αλλά για την συγκυριαρχία και τον έλεγχο στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής, της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, διεκδικώντας τον ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης και ισότιμου δρώντα με τις ισχυρές δυνάμεις, στον ρευστό πολυπολικό πλανητικό σύστημα ισχύος».

Και συνεχίζει:

«Η Ελλάδα με αιχμή του δόρατος και όχημα τον East Med, αποδέχεται οικειοθελώς ένα γεωπολιτικό μνημόνιο, που εξυπηρετεί με πολυποίκιλο τρόπο:

1. Αποκλειστικά την ασφάλεια των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή της Αν Μεσογείου.
2. Τον περιορισμό και την αποδυνάμωση της Ρωσσίας, που μονοπωλεί την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής ηπείρου και που στέκεται εμπόδιο στην απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ και της Δύσης ευρύτερα σε γεωπολιτικό επίπεδο.
3. Την υπενθύμιση και την πίεση στην Τουρκία, χρησιμοποιώντας ως εναλλακτική για τον αγωγό την δεδομένη Ελλάδα, ότι η θέση της δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στον δυτικό συνασπισμό.
4. Την αποδοχή των απαιτήσεων του Ερντογάν έναντι της Ελλάδας και την δορυφοροποίηση της χώρας μας στην ισχύ του γεωπολιτικού αποτυπώματος της Τουρκίας.
5. Την τοποθέτηση της Ελλάδας ως «μπροστινού» και εξιλαστήριο θύμα στις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ και Γερμανία, Ρωσσία.
6. Την με μαθηματικό τρόπο απώλεια του σκληρού πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας, την εδαφική της ακεραιότητα.

Με όλα τα δεδομένα και πεπραγμένα της καθεστηκυίας πολιτικής και οικονομικής τάξης της χώρας μας, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε, όχι μόνο ότι τα πολιτικά, με όρους κυβερνησιμότητας κόμματα, είναι ανίκανα να αποτρέψουν τις παραπάνω πιθανότατες εξελίξεις, αλλά σε υπερθετικό βαθμό έχουν αποδεχτεί και συμφωνήσει ως αναπότρεπτη κατάληξη τον ρόλο της Ελλάδας και του ελληνισμού ευρύτερα, στην θέση μιας τραγικής Ιφιγένειας. Και αυτό συμβαίνει γιατί η λογική του «Ανήκωμεν εις την Δύσην» δεν αντιστοιχεί στην έννοια της ισότιμης συμμετοχής, αλλά στην βαθιά ριζωμένη αντίληψη μιας αδύναμης και ψωροκώσταινας Ελλάδας, που πάντα έχει την ανάγκη των δυτικών προστατών, όχι βέβαια για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας, αλλά για την διατήρηση του μονοπωλίου της εξουσίας και της ευγενούς δωρεάς φτηνών συγκριτικά προνομίων μιας φαναριώτικης άρχουσας τάξης, παρακολούθημα και κολαούζο κάθε αλλότριας δύναμης που επιδιώκει την απαλλοτρίωση του ελληνικού λαού για τα δικά της συμφέροντα.

Το απέδειξαν με τα οικονομικά μνημόνια δέκα χρόνια τώρα, και συνεχίζουν με τα γεωπολιτικά μνημόνια στις μέρες μας…».

Η συνέχεια:

Στην συνέχεια ακολούθησε ένας έντονος διάλογος στο προσωπικό μου προφίλ στο facebook, όπου οι θέσεις μου παραμένουν ξεκάθαρες και οι τεκμηριωμένες απαντήσεις μου δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο παρερμηνειών. Αξίζει τον κόπο κανείς, εάν έχει χρόνο, να παρακολουθήσει τις αναρτήσεις αυτές:

19 Ιανουαρίου 2020: https://www.facebook.com/othon.koumarellas/posts/2721098667979844
19 Ιανουαρίου 2020: https://www.facebook.com/othon.koumarellas/posts/2721805697909141
20 Ιανουαρίου 2020: https://www.facebook.com/othon.koumarellas/posts/2722933357796375
21 Ιανουαρίου 2020: https://www.facebook.com/othon.koumarellas/posts/2726580150765029

Επανέρχομαι όμως την 1η Φεβρουαρίου 2020 με νέο άρθρο υπό τον τίτλο «Με «ναρκωτικά» υποκατάστατα δεν χαράσσεται στρατηγική, αλλά υψώνεται λευκή σημαία», με αφορμή την παρουσία του Oruc Reis στην περιοχή της ελληνικής υφαλοκρηπίδας νότια του Καστελόριζου, για να δεχθώ επίσης καταιγισμό αρνητικών κριτικών ως δήθεν υποστηρικτής του τουρκικού επιθετικού σχεδιασμού, που υποτίθεται ότι ο EastMed θα ανέκοπτε την υλοποίηση του.

Η εν εξελίξει μεγάλη προδοσία

Σήμερα, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις με το non paper του State Department και τις υποκριτικές αντιδράσεις από τα συστημικά κόμματα και μέσα, ελπίζω πως όλοι θα αντιληφθούν την αφέλειά τους να δώσουν πίστη στις επικοινωνιακές πομφόλυγες του ελληνικού πολιτικού συστήματος και το πόσο δίκιο είχαμε οι ελάχιστοι που κραυγάζαμε τότε για την αλήθεια.

Διότι δεν είναι μόνον αυτό το αμερικανικό non paper, αλλά την ταφόπλακα στο σχέδιο του East Med πολιτικά την έβαλε η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τη ρητή δέσμευση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια, αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού εδώ και μήνες, ότι η Ελλάδα δεν σκοπεύει να προχωρήσει σε εξόρυξη υδρογονανθράκων στην ελληνική ΑΟΖ. Καθώς επίσης με την προσπάθεια εγκατάλειψης κάθε έρευνας για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης στα ήδη δημοπρατημένα σε μεγάλες εταιρείες υδρογονανθράκων «οικόπεδα» εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Δεν μας φταίνε λοιπόν οι Αμερικανοί, οι Τούρκοι, οι… Άγγλοι, οι Γάλλοι και οι Πορτογάλοι, αλλά το κεφάλι μας το κλούβιο!

Η επαναφορά του θέματος από την πλευρά μου και η υπενθύμιση των τότε ρηξικέλευθων θέσεών μου, δεν έχουν να κάνουν με τη δικαίωση εκείνων των θέσεων, που μπορεί ακόμη να αμφισβητούνται, αλλά με τη μεγίστη Εθνική Προδοσία που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας και οι περισσότεροι ποιούν την νήσσαν.

Μια εθνική προδοσία, που έχει να κάνει με τον τεμαχισμό και την εκποίηση του εθνικού χώρου προς όφελος ξένων συμφερόντων και πέντε ελληνόφωνων οικογενειών, που με λογικές μαφίας, λυμαίνονται τη χώρα επί δεκαετίες, μαζί με το παραδομένο σε αυτούς έναντι πινακίου φακής, επίσης ελληνόφωνο πολιτικό προσωπικό. Με τον ελληνικό λαό στην πλήρη αποχαύνωση να ενδιαφέρεται μόνον για το πότε θα κάνει την 3η, την 4η τη νιοστή δόση του, πεθαίνοντας από τον φόβο μην πεθάνει, ή μήπως και πάρει πίσω ως προνόμιο της υποταγής του, ψήγματα από τις ελευθερίες που του στέρησαν με τη συναίνεσή του.

Πηγή: Αιρετικές Ιδέες